Alveg er það með ólíkindum hvað hann Þorgeir eldist vel, sjáið kallinn, hann er eins og nýsleginn túskildingur. Annars hefur þetta lengi loðað við landfræðingslýðinn, fallegir kroppar með eindæmum og æskuljóminn hreinlega geislar af þessum andskotum. Við á Sósi.is óskum Þorgeiri til hamingju með skrokkinn og nýja lookið og vonum að helvítið haldi koolinu allt til dauðadags. 

María og Oliver keyptu sér nýja íbúð í Nice í fyrra. Assgoti hugguleg íbúð, hátt til lofts og vítt til veggja. En það er einn galli á gjöf marðar og hann er sá að það mjög lítið útsýni úr íbúðinni, sérstaklega úr eldhúsinu.

Ég er búin að hringja og hringja í Maríu systur í Frakklandi í algerum tryllingi síðastliðna daga. Það virðist vera eitthvað helvítis ólag á símkerfinu þarna úti! 

Eitthvað gengur illa hjá stórvini mínum honum Sigga galdrakarli að koma saman þessari galdrasýningu fyrir vestan. Grey kallinn hefur á átt í stökustu vandræðum með að finna fjármagn til þess að halda rekstrinum gangandi, svo ekki sé talað um uppbyggingu á nýju safni í Bjarnarfirði. En Sigurður deyr ekki ráðalaus frekar en fyrri daginn. Siggi hefur nefnilega tekið á það ráð að ráðast með kjafti og klóm inná flösku- og dósamarkaðinn sem hingað til hefur verið einokaður af íþróttafélögum og tælenskum draugum sem sveimað hafa um í húsagörðum höfuðborgarinnar íbúum hennar til mikillar skemmtunar og yndisauka. Siggi segir að nú sé mál að linni og að hann geti hreinlega ekki setið á honum stóra sínum lengur, og segist ætla að uppræta þá spillingu sem hefur verið á markaðnum. "Þessir slordónar og andskotar hafa skipt markaðnum niður á milli sín eftir hverfum á leynilegum fundum sem haldnir hafa verið í gömlum lýsisgrútartanki í vesturbænum. Þeir hafa þannig setið einir að kjötkötlunum og safnað að sér auði bist og bast. En nú er mál að linni og ég ætla að taka til á þessum markaði eins og mér einum er lagið, ég mun koma eins og stormsveipur inná markaðinn svo eftir verður tekið". sagði Siggi við blaðamann Fréttablaðsins þar sem hann var að safna flöskum í Þingholtunum (gullni þríhyrningurinn) svo halda megi áfram þeirri miklu uppbyggingu sem verið hefur á Ströndum í kringum galdasýningarnar á Hómavík og í Bjarnarfirði. Siggi hefur nú tekið upp viðurnefnið Siggi Dós, en eins og flestir muna þá gekk Siggi lengi undir nafninu Siggi flaska enda alla tíð fundist sopinn góður. "Mér finnst þetta eiginlega bara fyndið enda lítill munur á dós og flösku, því allt verður þetta að ösku" sagði Siggi kampakátur að lokum, skellti í góm að hætti Strandamanna og strunsaði í burtu með dósir og flöskur í massavís niður Njarðargötuna í átt að Njarðargötu 25, því þar búa víst auðkýfingar sem henda öllu steini léttara beint út í tunnu, flokka hvorki né skila, svei attann.

Ég og Kela fórum á Stuðmenn á fimmtudaginn og skemmtum okkur framar vonum. Mættum snemma í Leifstöð (11.30) og ætluðum að vera við öllu búin. Gerðum ráð fyrir að skríllinn mundi mæta snemma og byrja að hella í sig öl og meððí. Þegar við mættum á staðinn þá var engin í Leifstöð, bara við og einhver flækingshundur sem ráfaði þarna um í leit að einhverju ætiliegu. Við létum það þó ekki á okkur fá og gengum í það að tékka okkur inn. Það gekk ekki áfallalaust fyrir sig, því Rakel var ekki skráð með vélinni og því góð ráð dýr. Rakel sagði því kassadömunni að hún væri Loðmfjörð og þá var ekki að sökum að spyrja, daman á kassanum fór að afsaka sig og sagðist myndi redda þessu með því að henda annarri konu út af farþegalistanum sem hét Hulda. Við komumst því að lokum við illan leik inn í flugstöð og prísuðum okkur sæl á að komast út. Við fórum náttúrulega beint á barinn eins og góðum íslendingum sæmir, við vorum fyrst þannig að við fengum tvo fyrir einn, ákváðum því að kaupa strax sex, þannig að við fengum tólf. Enn bólaði ekkert á neinum Stuðmannaþyrstum Íslendingum og okkur farið verulega að lengja eftir félagsskap enda fyrir löngu orðin hundleið á hvort öðru. Eftir þónokkra bið á barnum sáum við fyrsta íslenska kollinn birtast upp úr rúllustiganum. Nú fór loksins að færast fjör í leikinnn (það héldum við allavega), einn og einn nálgaðist nú barinn með augnaráði drykkjusjúklingsins og maður var farinn að kannast við landann. En landinn er ekki við sama heygarðshornið og hann var hér á árum áður, því flesti fengu sér bara einn bjór og síðan út í vél. Í vélinni var allt með ró og spekt mest alla leiðina, fyrir utan það að Harpa (fyrrverandi hans næstum því ástmögurs Íslands) var með dólgshátt við vin okkar Rakelar sem sat henni við hlið. Hún gaf honum meira að segja svo allsvakalega undir fótinn að það stór sá á honum. Þegar við lentumt á Luton, var brunað sem leið lá í taxa til London svo að við misstum nú ekki af tónleikunum því klukkan var orðin ansi margt. Komum á hótelið seint og um síðir og smelltum okkur þar í partígallann og skelltum í okkur einum GOGT, og svo öðrum, og svo einum til, svona til þess að hita okkur upp. Héldum síðan af stað frá hótelinu í bleikum Rolls Royce með þotuliði Íslands öll í bleikum smókingum í áttina að Royal Albert Hall sem skartaði sínu fegursta þegar við mættum á svæðið. Þar fyrir utan voru einhverjir Íslenskir dónar að taka myndir svo ég lamdi þá alla í hausinn með rándýru kampavínsflöskunni sem ég hafði tekið með mér úr rándýra Rollsinum (meira helvítis prumpuliðið þessir slordónar frá Íslandi). Við mingluðum síðan í þónokkurn tíma við auðjöfrana sem slóu sér á lær og sögðu tröllasögur og lygasögur úr viðskiptalífinu á milli þess sem þeir svolgruðu rándýrt bleikt kampavín úr plastglösum. Við vorum náttúrulega með miða í eitt af "boxunum" eins og jöfrarnir kölluðu lúxus stúkurnar þar sem kóngafólkið situr venjulega. Tónleikarnir fóru vel af stað og stuðið stigmagnaðist eftir því sem fleiri lög voru spiluð. Það var frítt að drekka og éta í boxunum þannig að við þömbuðum stíft og bruddum kokteilpinna af áfergju, enda ekki vön því að neyta flotinu þó ókeypis sé (hmm). Eftir tónleikana var síðan partý í kjallaranum þar sem pöpullinn minglaði við auðmenn Íslands og það fór allt mjög vel fram. Að vísu var loftræstingin biluð og nokkrir féllu í ómegin, en það kom ekki að sök því það fólk hefði hvort eð er fallið í ómegin af drykkju, bara seinna. Síðan héldum við í annað eftirpartý sem var einungis ætlað auðmönnum Íslands og fylgisveinum þeirra. Þar var síaðn sungið og trallað fram eftir nóttu. Haldið var áfram að tralla þegar upp á hótel var komið og ekki hætt fyrr en Bretinn skellti í lás á barnum.. Nú var líka komið nóg af sukki og svínaríi og auðmenn Íslands ásamt lagskonum og skósveinum héldu til hvílu í sæluvímu eftir velheppnaða tónleika og partýstuð.

Ótrúlegar þessar stelpur!

Fimleikasamband Íslands hélt sitt árlega íslandsmeistarmót í fimleikum um síðustu helgi. Þar sigraði þetta par í frjálsum æfinugum á dýnu! 

Jói hringdi í mig í morgun og sagði að Jórunn væri alveg úti að aka. "Hún bara kann alls ekki að keyra bíl" sagði hann og sendi mér þessa mynd sem hann tók með nýja myndavélasímanum sínum af bílnum hennar Jórunnar, lagt á mjög svo undarlegum stað skammt frá Bautanum.

Nú hafa aðstandendur hinna geysivinsælu bíómyndaseríu um galdrastrákinn Harry Potter fengið nóg af leikaranum sem farið hefur með aðalhlutverkið í seríunni. "Drengurinn er óstýrilátur, smeðjulegur, ófyndinn, leiðinlegur og bara á allan hátt viðbjóðslegur, og þess vegna höfum við ákveðið að skipta um aðalleikara" sagði framleiðandi myndanna á blaðamannafundi um daginn. "Við höfum legið yfir myndum og starfsferilskrám umsækjenda vegna hlutverksins í hátt á þriðju viku, og höfum komist að þeirri niðurstöðu að hinn fjölþreyfni strandamaður Sigurður Atlason hneppi hrossið. Hann hefur allt sem til þarf fyrir hlutverkið. Hann er myndarlegur, smágerður, íturvaxinn og svo er hann líka rammgöldróttur. Til að byrja með þá ætlum við að endurútgefa Fangann frá Azerbadzjan á dvd í Þýskalandi, þar sem hann er hvað frægastur." sagði Liebermann við blaðamenn er þeir inntu hann eftir því hver hefði hreppt hlutverkið. "Það kom mér þægilega á á óvart er herra Liebermann hringdi í mig fyrir um mánuði síðan. Ég hef svo sem stefnt að því allt mitt líf að verða frægur leikari og nú er sá draumur að rætast. Ég hef alla tíð lagt hart að mér við æfingar og hef tekið þátt í uppsettningu á allskyns vitleysi, í þeim tilgangi að vekja athygli og nú hefur allur þessi vitleysisgangur sannarlega dregið dilk á eftir sér" sagði Sigurður á blaðamannafundinum og vildi koma til skila þökkum til allra þeirra vitleysinga sem hann hefði kynnst á ferlinum. Diddi draugur eind og Siggi hefur margoft verið kallaður af samferðamönnum sínum, sendi Sósa coverið af nýja dvd disknum sem gefinn verður út í Þýskalandi nú um páskana. Megi Diddi draugur lengi lifa sem hinn aldraði Harry Potter!

Jón Jónsson athafnabóndi hafði samband við mig áðan og sagði mér að hann væri ekki par sáttur að ég væri að éta upp fréttir úr öðrum miðlum og posta þeim á bloggsíðuna mína. Það væri ekkert annað en fréttastuldur og menn hefðu nú verið hengdir fyrir minna en í sínu umdæmi. Hann bað mig vinsamlega að gæta fyllstu varúðar í nærveru sálar og hugsa aðeins um orðstír þeirra sem verða fyrir barðinu á óstýrilátum áhugabloggara að sunnan eins og hann orðaði það. Ég ætla að taka þessar ábendingar Jóns til alvarlegrar athugunar, en get samt ekki setið á mér og postað þessari mynd af Jóni sem tekin var af honum við opnun sauðfjárssetursins í fyrra. Jón var þar í essinu sínu og fór hreinlega á kostum þegar hann opnaði sýninguna ásamt lagskonum sínum sem hann fékk sendar að sunnan til þess að flikka aðeins uppá samkomuna eins og hann sjálfur orðaði það. Eiginkona Jóns var ekki hrifinn af þessu uppátæki hjá honum og lét hann heyra það þegar heim var komið að sögn sameiginlegs vinar þeirra hjóna. Jón hefur síðan þá dvalist í helli skammt frá útihúsunum á bænum ásamt drósunum að sunnan, en það var ekki hægt að senda þær í bæinn sökum mikillar þoku á heiðinni sem ætlar víst seint að létta. Samkvæmt nýjustu fréttum að vestan, þá er þríeykið ennþá í hellinum og á þaðan ekki afturkvæmt til byggða fyrr en birtir til á heiðinni og hjá húsfreyjunni á Kirkjubóli.

Viðbjóðslega kellingu rak á fjörur Strandamanna nú um helgina, segir í hinu virta veftímariti Strandir.is. Þar er viðtal við Jón Jónsson akuryrkjubónda á Kirkjubóli sem fann kvikindið kviknakið í fjöruborðinu. "Ég var á einhverju helvítis fylleríi með strákunum sem standa með mér að sauðfjársetrinu í gærkvöldi og var því hálfryðgaður þegar ég vaknaði í morgunsárið. Ég ákvað því að skella mér til hressingar í göngutúr í fjörunni sem leikur við túnfótinn hér á bænum. Þegar ég svo kem niður í fjöru þá er þetta það fyrsta sem blasir við mér. Ég hef hvorki fyrr né síðar rekist á jafn ljóta kellingu um ævina og hef ég þó hitt þær margar. Ætli þetta helvítis kvikindi sé ekki að sunnan, sennilega úr Garðabænum." sagði Jón við blaðamann Mogganns og smellti í góm að hætti strandamanna. Er blaðamaður innti Jón eftir því hvað hann ætlaði að gera við kvikindið, þá svaraði hann því til að hann myndi sennilega geyma hana í útihúsunum eitthvað fram á vorið. "Það er svo sem aldrei að vita hvaða gagn maður getur haft af þessu helvíti þegar fram í sækir." sagði Jón að lokum og hló þvílíkum hrossahlátri að undirtók í fjöllunum.

Stelpurnar í Nylon hafa eitthvað aðeins bætt á sig síðan í sumar. Svei mér þá ef þær eru ekki bara sætari svona búttaðar. Þær hafa greinilega gert vel við sig í mat og drykk eftir að Edda útgáfa borgaði þeim feitann bónus fyrir bókina sem seldist í bílförmum nú fyrir jólin. Forstjóri Eddu, Páll Bragi Krissason hefur látið hafa það eftir sér að Nylon draumurinn sé hvergi nærri búinn og að Nylon sé nú ein helsta mjólkurkú fyrirtækisins sem verði blóðmjólkuð til hins ítrasta. Það má því gera ráð fyrir að mörin eigi eftir að leka af stellunum þegar þær taka aftur til óspilltra málana í útgáfustarfsemi á nýju ári.

Siggi kom heim í gærkveldi og sagðist vera byrjaður í hljómsveit með tveimur vinum sínum. Ég spurði hann þá hvaða vinir hans þetta væru og hvað hljómsveitin ætti að heita. Hann svaraði því til að hljómsveitin ætti að heita "The golden oldies" og að þetta væru tveir strákar sem hann hefði kynnst fyrir utan Austurbæjarskóla í síðustu viku. Hann sagði mér að þessir nýju vinir sínir kölluðu sig Árni Popp og Gísli Grautur og þeir væru svalir gæjar. Þá spurði ég hann hvað þeir væru gamlir og hann sagði að þeir væru á svipuðum aldri og ég. Nú fór mér ekki að lítast á blikuna þannig að ég spurði hann hvort að ég mætti ekki koma með honum á æfingu og sjá hvernig hann tæki sig út með bassann. Hann hélt það nú og ég fór á æfingu með honum í gærkveldi. Ég tók þessa mynd á æfingunni þar sem Siggi fór mikinn á bassanum og lék við hvurn sinn fingur. Gísli og voru ekki eins hressir enda gerðu þeir ekki ráð fyrir að Sósi myndi mæta á æfingu. 

Kvöldið í gær var alveg meiriháttar. Kerlingin eldaði borgara afan í mig og krakkaskrílinn, krakkarnir fengu kók með en ég heimtaði bjór (sem ég fékk). Þegar við vorum búin að slafra í okkur þá lagðist ég í sófann og setti mig í stelllingar fyrir leikina í meistaradeildinni. Rakel kom þá niður og var með eitthvað múður, sagðist ætla að horfa á Gilmore Girls og að ég fengi bara að horfa á einn leik. Ég hélt nú ekki og teipaði hana því upp á vegg. Hún sagði ekki múkk eftir það. Ætla heim í hádeginu og taka hana niður, hún þarf nefnilega að komast í Smáralind og kíkja á nýju sendinguna af kúrekastígvélunum sem voru að koma.

Þessi mynd er með þeim fyndnari sem ég hef sett hér inn á siðuna að mínu viti. Þetta er mynd af handavinnukennaranum hans Sigga, sem hann tók af henni þegar hún var að skamma hann fyrir að hafa tekið upp símann sem hann fékk í afmælisgjöf frá okkur í fjölskyldunni. Ég spurði hann í gær hvort að hún hefði ekki trompast yfir því að hann hefði tekið af henni mynd?? "Nauts, hún hafði ekki hugmynd um það" sagði Siggi og hló. Hrikalega fyndið, svipurinn á kerlingunni er alveg frábær og með einn putta upp í loftið.

Það er greinilega eitthvað þunglyndi í gangi þessa dagana, engin bloggar neitt og ekkert skemmtilegt er í gangi.

Siggi átti afmæli í gær, varð 11 ára gamall. Ég og Siggi fórum í bíó með nokkrum af vinum hans í tilefni dagsins og skemmti ég mér konunglega á rómantísku gamanmyndinni Hitch sem Siggi valdi og sá mikið eftir. Við fengum okkur síðan pitzu á eftir sem við skoluðum niður með ísköldum bjór. Strákarnir urðu náttúrulega blindfullir af einum bjór og ég skellihló að þeim þar sem þeir bulluðu tóma vitleysu. Við fórum síðan heim og tókum upp pakkana. Siggi fékk gsm síma frá okkur fjölskyldunni og varð hann alveg hoppandi glaður yfir því (enda vel við skál drengurinn). Rakel ákvað að síminn þyrfti að vera af allra nýjustu gerð svo hún lét sér ekki muna um það að kaupa Nokia 34X4500Gillette með innbyggðri rakvél. Rakvélin á eftir að koma sér vel fyrir Sigga, enda stutt í það að skeggbroddarnir fari að láta sjá sig. Siggi var hálf timbraður í morgun eftir bjórinn en jafnaði sig fjótt eftir að hann skellti í sig hráu eggi í morgun áður en hann fór í skólann. Þeir sem vilja ná í Sigga í síma, er bent á að hringja í 8633362 sem er gamla númerið hennar Loðmfjarðar. Sósi smellti af mynd af stráknum er hann fékk símann og postum við henni hér með. PS. verð að fara að taka niður jólaskrautið! 

Clinton hefur engu gleymt! 

Jórunn sendi mér link á msn sem vísaði á þessa mynd. Hún sagðist hafa rekist á hana þegar hún var að leyta að einhverju á google. Ef maður fer í properties á myndinni þá kemur í ljós að hún er vistuð undiðr nafninu "swollen cocks". Jórunn hefur því verið að leyta að "Swollen cocks" á netinu, Jórunn þó!! 

Þessi er nokkuð góður!